نقش فضاهای فرهنگی- تاریخی در ارتقاء توسعه منطقه ای (مطالعه موردی شهرستان سمنان)

با تغییر مفهوم توسعه از رشد صرفاً اقتصادی به رشد همراه با تعادل، نظریات توسعه منطقه ای نیز به رشد منطقه همراه با تعادل فضایی توجه نموده اند و در این میان، مهم ترین راهبردهای توسعه و همچنین تعادل بخشی در دنیای امروز گردشگری و فرهنگ می باشند که به صورت گردشگری فضاهای تاریخی- فرهنگی نمود یافته است که موجبات توسعه اقتصادی، رشد اشتغال، تنوع بخشی به ساختار اشتغال، کاهش محرومیت در نواحی دارای پتانسیل و کاهش مهاجرت از روستاها به شهرها را فراهم آورده است. شهرستان سمنان علی رغم پیشینه تاریخی و تعدد فضاهای فرهنگی تاریخی به علت عدم برنامه ریزی مناسب در زمینه گردشگری و همچنین عدم توجه به تعادل در سطح منطقه شاهد مهاجرت روزافزون از روستاها به شهرها و خالی از سکنه شدن روستاها بوده است بر این اساس هدف این پژوهش توسعه منطقه ای شهرستان سمنان بر مبنای توسعه فضاهای تاریخی- فرهنگی به منظور رشد و تعادل در آن است و روش پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد. به منظور تحلیل پژوهش از سه نوع تحلیل پتانسیل سنجی، نیازسنجی و گونه بندی استفاده شده است و آثار و فضاهای تاریخی- فرهنگی و همچنین سکونتگاه های شهرستان دسته بندی و گونه بندی شده اند نتایج نشانگر آن است که شهرستان سمنان دارای دو قسمت کاملاً مجزا در نظام اسکان و فعالیت می باشد و عدم توجه به گردشگری به خصوص در عرصه روستایی علی رغم پتانسیل های موجود باعث محروم ماندن برخی از مناطق و تشدید روند کاهشی جمعیت در این مناطق بوده است.